(English below)
In rust en inkeer ligt jullie redding, in geduld en vertrouwen ligt jullie kracht,
zegt de Heilige van Israël in Jesaja 30:15
Lieve mensen,
Lange tijd van stilte is het geweest. En nog steeds weten we dat dit seizoen niet voorbij is. De Heer blijft zeggen: “Zoek Mijn nabijheid. Wacht en verwacht het van Mij.” (Psalm 27:8 en 14)
Ondertussen gebeurt er natuurlijk wel van alles. Eind december zijn we opnieuw opa en oma geworden van een prachtige kleindochter, Jolien! God is genadig.
We hebben de Heer gebeden voor tickets, zodat we naar Nederland konden gaan om haar in het echt te bewonderen. En dan zijn we verbaasd als Hij het doet. Hij heeft ons zo rijk gezegend: met tickets, een eigen plekje om die 3 weken te verblijven, een auto.
Genoten hebben we van ieder moment deze weken, die speciaal voor onze kinderen en kleinkinderen waren. Dankbaar.
En dan weer naar huis, want zo voelt het op Curaçao inmiddels, thuis.
Weer begonnen met onze planten, want die hadden ons erg gemist deze 3 weken. Ondanks dat ze water hebben gekregen, zagen ze er heel zielig uit. We ontdekten een nieuwe vijand, de rups. Vele bladeren van de papaya’s waren opgegeten. En dan doet God het wonder: door onze handen heen zien we de planten iedere dag mooier en groener worden. Zo snel, dat het iedereen in de buurt opviel en er gezegd werd: “papa en mama zijn weer thuis.”
Ondertussen zaaien we weer nieuwe zaadjes en kijken iedere dag vol verwachting of er al wat zichtbaar is. Vanmorgen waren er 2 zaadjes die boven kwamen, een tamarinde en een shimaruku. Prachtig om te zien hoe er 2 heel verschillende plantjes boven komen. De tamarinde is een boom, het zaadje is een dikke pit. De shimaruku is een grote struik, met een heel klein zaadje. Zo’n dik, klein plantje verwacht je wel bij een grote boom, maar zo een piepklein stengeltje voor een dikke struik?

God spreekt veel tot ons door de planten. Het is niet altijd wat het lijkt. Het ene zaadje komt eerder op dan de ander en is later gezaaid. Het verschilt van elkaar in grootte en in groei. Beide hebben andere verzorging nodig. En de vruchten zijn ook heel verschillend, grote en kleine vruchten, bij de ene sneller en bij de andere duurt het nog jaren.
Zoals ieder zaadje uniek is en een eigen plant wordt, zo uniek is ook ieder mens. Iedereen heeft zijn eigen tijd voor groeien, bloeien en vrucht dragen. En de Heer bepaalt het verloop; sommigen eerder verpotten dan de ander. Ieder op de goede tijd, het komt precies, anders kun je de plant verliezen.
De Heer liet ons zien dat Hij ons verpot heeft, vanuit Nederland naar Curaçao. Dat betekent een tijd van aarden, wennen aan de nieuwe grond en omgeving. Dat kost tijd en gaat heel zorgvuldig. Alles op Zijn tijd.
De dag dat je een zaadje zaait… is niet de dag dat je de vrucht eet! Heb geduld, wees nederig en geef niet op!

In de blog van 14 november 2019 kun je lezen over de doop van een meneer die ziek is.
Vandaag zijn we bij het echtpaar geweest. Hij is ernstig ziek en verlangt ernaar om naar zijn Heer te gaan. De kanker lijkt het laatste woord te hebben, maar wij weten en zien meer. Hij heeft helemaal geen pijn meer gehad, nadat we een half jaar geleden hebben gebeden. Nog steeds is niet te zien dat de kanker hem zo ziek maakt, hij is alleen erg moe. Er is vrede en toen we met hem gingen bidden, kregen Arjan en ik allebei een beeld dat Jezus Zijn handen naar hem uitstrekt.
Voor zijn vrouw is het moeilijker, heel begrijpelijk. Zij wil blijven strijden, maar is zo moe. We hebben met haar gesproken en gebeden en knielend bij het bed gaf ze al haar verdriet aan de Heer. Hartverscheurend, maar toen ze opstond zag haar gezicht er zo rustig uit, er was vrede. Zij heeft 13 jaren voor haar man gebeden en hij mag nu naar Jezus. Haar gebed is verhoord en de vijand heeft verloren. Bij het afscheid mocht ze de armen van de Vader troostend om zich heen ervaren, zo waren haar woorden.
Bijzonder, om zo blij bij iemand weg te gaan terwijl je weet dat hij binnenkort gaat sterven. De dood heeft niet het laatste woord.
Onderweg naar huis, toen we de overwinning proclameerden, kregen we bijna een ongeluk. Een auto kwam recht op ons afrijden en zal zo volop de zijkant raken, maar er gebeurde iets wonderlijks: het voelde alsof onze auto opzij werd gezet door een engel, waardoor er alleen maar een paar krasjes op de achterbumper zitten in plaats van een frontale botsing midden in de zijkant.
Wat een bescherming! Satan is boos, dat hebben we ervaren.
De strijd is reëel, maar Gods kracht en bescherming ook!
We zijn bemoedigd vandaag, aangevuurd om door te gaan en niet op te geven. De dagen lijken soms zo stil en hetzelfde, maar de Here is een krachtig werk in ons begonnen.
Op Zijn tijd gaan we vruchten zien. Wij hoeven alleen maar bereid zijn en in Hem blijven. Hij gaat het doen. We zien er verlangend naar uit.
Bedankt voor jullie steun en gebeden.
Lieve groet vanuit het altijd warme Curaçao!
In peace and repentance lies your salvation; in patience and trust lies your strength,
says the Holy of Israel in Isaiah 30:15
Dear people,
It’s been a long time of silence. And still we know that this season is not over. The Lord keeps saying, “Seek My presence. Wait and expect it of Me.” (Psalm 27:8 and 14)
In the meantime, of course, lots of things are happening. At the end of December we became grandparents again of a beautiful granddaughter, Jolien! God is merciful.
We prayed the Lord for tickets, so we could go to the Netherlands to see her for real. And then we are surprised when He does it. He has blessed us so richly: with tickets, a place to stay for those 3 weeks and a car.We enjoyed every moment of every moment these weeks, which were especially for our children and grandchildren. We are thankful.
And then back home, because that’s how it feels on Curacao by now.
Started again with our plants, because they had missed us very much these 3 weeks. Even though they got water, they looked very sad. We discovered a new enemy, the caterpillar. Many leaves of the papaya had been eaten. And then God does the miracle: through our hands we see the plants become more beautiful and greener every day. So quickly, that everyone in the neighborhood noticed and they said: “mommy and daddy are home again.”
In the meantime we sow new seeds and look every day full of expectation to see if there is anything visible. This morning 2 seeds came up, a tamarind and a shimaruku. Wonderful to see how 2 very different plants come up. The tamarind is a tree, the seed is a thick spunk. The shimaruku is a large shrub, with a very small seed. You expect such a thick, small plant with a big tree, but such a tiny stem for a thick shrub?
God speaks a lot to us through the plants. It’s not always what it seems. One seed rises earlier than the other and is sown later. It differs from each other in size and in growth. Both need different care. And the fruits are also very different, large and small fruits, with one faster and with the other it will take years.
Just as every seed is unique and becomes its own plant, so unique is every human being. Everyone has his own time for growing, flowering and bearing fruit. And the Lord determines the course; some re-potting earlier than others. Each at the right time, it comes exactly, otherwise you may lose the plant.
The Lord showed us that He has repotted us, from the Netherlands to Curacao. That means a time of grounding, getting used to the new soil and environment. That takes time and is done very carefully. Everything in His time.
The day you sow a seed… is not the day you eat the fruit! Be patient, be humble and don’t give up! (see the photo’s above)
In the blog of 14 November 2019, you can read about the baptism
of a gentleman who is ill.
Today we visited the couple. He is seriously ill and longs to go to his Lord. The cancer seems to have the last word, but we know and see more. He hasn’t been in pain at all since we prayed six months ago. Still we can’t see that the cancer makes him so sick, he is just very tired. There is peace and when we went to pray with him, Arjan and I both got an image of Jesus reaching out His hands to him.
For his wife it is difficult, very understandable. She wants to keep fighting, but she is so tired. We talked with her and prayed and kneeling by the bed she gave all her pain to the Lord. Heartbreaking, but when she got up her face looked so calm, there was peace. She prayed for her husband for 13 years and now he is allowed to go to Jesus. Her prayer has been answered and the enemy has lost. At the farewell she was allowed to comfort the arms of the Father around her, were her words.
Special, to be so happy to leave someone while you know that he is about to die. Death does not have the last word.
On the way home, when we proclaimed victory, we almost had an accident. A car came straight at us and will hit the side, but something miraculous happened: it felt as if our car was put aside by an angel, leaving only a few scratches on the rear bumper instead of a frontal crash in the middle of the side.
What a protection! Satan is angry, we experienced that.
The battle is real, but so is God’s power and protection!
We are encouraged today, fired up to continue and don’t give up. Our days sometimes seem so quiet and the same, but the Lord has begun a powerful work in us.
In His time we will see fruit. All we have to do is be willing and stay in Him. He is gonna do it. We look longingly forward to it.
Thanks for your support and prayers.
Sweet greetings from the ever warm Curaçao!
Vind ik leuk:
Like Laden...